برادر محمد حسین کافی و شهید محمد رضا مصدقیان دو دوست و یار دیرین و باوفا برای همدیگر بودند امّا دست روزگار این دو را از هم جدا کرد ...

*آشنائی با شهید مصدقیان

*دوران دبیرستان قبل از انقلاب ، من با ایشان آشنا شدم ، در یک گروه با همدیگر کار می کردیم ؛ من تئاتر و نمایشنامه نویسی و ایشان هم تنظیم دکور و نقاشی و برای دکور انجام می دادیم ..

*فکر کنم سال 52 یا  53 بود که در دبیرستان نظام وفا (شهید یاوری فعلی) درس می خواندیم ، چون در یک گروه هنری دبیرستان بودیم با همدیگه آشنایی مون زیادتر شد ، رفت و آمد خانوادگی و به آن صورتی شد که دیگر اکثر وقتها با همدیگه بودیم ، هر جا می رفتیم به غیر از ساعتهای کلاس که کلاسهامون جدا بود در زمان استراحت ، بعد که می اومدیم بیرون یا من خانه ی آنها بودم یا شهید مصدقیان خانه ی ما بود ، آنجا معمولا ایشان نقاشی می کشید و من هم بعضی اوقات یکسری کتابهایی می بردم و با هم می نشستیم و می خواندیم ..

* نزدیک تاسوعا،عاشورای سال 57 بود،رفتیم به سمیرم،شهید مصدقیان دوستی در آنجا داشتند،شب رسیدیم برای نماز به مسجدی رفتیم جلسه ای گذاشته بودند،روحانی ای بود که از قم یا تهران آمده بود برای مردم صحبت می کرد و به مردم می گفت همه ی شهرها تظاهرات کرده اند و شما هم فردا بیایید بیرون ..

. فردای آن روز مردم حمله کردند به پاسگاه سمیرم و جاده سمیرم هم بسته شد که کمک از خارج به آنها نرسد و درگیری های مسلحانه ای شد،ما هم در این تظاهرات بودیم با اینکه نا آشنا بودیم تا عصر .. که هلی کوپتر آمد و در منطقه ای نشست ، معروف بود به ساواک سمیرم هر کس را هم که می رسیدند می گرفتند به خانه ی مردم هم حمله می کردند حتی قالی های آنها را هم می بریدند و شهدائی هم داد آن روز سمیرم،من به شهید مصدقیان گفتم که اگر ما را بگیرند می گویند شما که اهل سمیرم نیستید و احتمال دردسرهای زیادی وجود دارد و برگشتی وجود ندارد ، که شهید به من گفتند الان که دیگر هوا تاریک شده شب است،شب را به خانه ی دوست ایشان رفتیم و صبح مینی بوسی عازم شهرضا بود که با آن آمدیم به شهرضا در مسیر که داشت شاگرد راننده پول جمع می کرد هر دو دست در جیب مان کردیم که کرایه بدهیم دیدیم هیچ کدام پولی نداریم به راننده گفتیم بیایید شهرضا تا جائی پول شما را بدهیم  او هم گفت اگر من را جائی دیدید بدهید اگر نه هم حلالتان می کنم و دیگر او را ندیدیم ..