می توانید در اینجا ببینید

قبل از نماز مغرب و عشا بود که با منزل ایشان تماس گرفتم ؛ حاج خانوم ایشان فرمودند برای نماز به تکیه خان مراجعت کرده اند ؛ وسائلم رو برداشتم و رفتم ، برف امان حرکت نمی داد ، مجبور شدم وسط راه موتورم رو یه گوشه ای بگذارم رسیدم و رفتم داخل مسجد ایشان ..

؛ با دلی پر امید که حالا کلی حرفها و خاطرات نشنیده از انقلاب شهرضا برام تعریف می کنند که ایشان گفتند چیزی در خاطر ندارند و فقط تیتروار به برنامه هایی که در قبل و بعد از انقلاب داشتند اشاره فرمودند ؛

دستگیری ایشان در بحبوحه ی به ثمر رسیدن انقلاب و انتقال به زندان به دلیل سخنرانی های کوبنده بر علیه رژیم پهلوی در شهرضا ، که معمولا در مسجد قائم واقع در میدان مرکزی ، حسینیه سادات ، تکیه اولیاء و در وسط میدان مرکزی شهر صورت می گرفته است ؛ به همراه حجج اسلام شیخ غلامحسین اسماعیلپور ، سید محمد رهنمائی و پاسدار شهید عبدالعی ماهر ...

اخلاص بیش از اندازه این مجاهد بصیر او را از لب گشودن به سخن برای ما بازداشت ؛ اما صحبتهایی که در ادامه فرمودند ؛ اطاعت از ولی فقیه زمان حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای و دعاگوئی جهت طول عمر ایشان بود ، ایشان نیز افزودند برخی حتی از اینکه دعائی بر لب جاری کنند برای رهبری و انقلاب هم کمشان می آید و باید روزی پاسخگو باشند که قدر این نعمات را نمی دانند ...

می توانید در اینجا ببینید.

می توانید در اینجا ببینید

زبان هنر است که می تواند حوادث عظیم را تبیین و تشریح کند و ذهن ها را روشن نماید. قبل از پیروزی انقلاب، در دوران مبارزات پانزده ساله، متاسفانه «هنر» وارد این میدان نبود، مگر خیلی به ندرت، گاهی شعرهای خوبی گفته می شدکه در روشنگری ذهن ها اثر داشت.
  این اواخر_ شاید سالهای دهه ی پنجاه _بعضی از نمایشنامه ها و هنرهای نمایشی هم تقریبا وارد میدان شدند، اما خیلی کم و به ندرت، مثلا در تهران نمایشنامه ی «ابوذر» را روی صحنه آوردند؛ در مشهد نمایشنامه ی «باران» را جوانان خوبی بودند که روی صحنه آوردند_ که الان هم در زمینه های هنر فعالند_اما خیل کم بود، غرض، هنر نقش زیادی در آن زمان نداشت.
 لیکن از لحظه ی پیروزی انقلاب، هنرمند به میدان آمد؛ عمدتا از طریق استعدادهای هنری نوظهور، یعنی جوانان. شما الان ببینید در میان این هنرمندان معروفی که ما داریم، خیلیشان جوانان بعد از انقلابند.
  اینها کسانی هستند که یا در جبهه های  جنگ، یا در صحنه های انقلاب، با یک ایمانی، یک خودباوری پیدا کردند و به سمتی کشیده شدند؛ مثلا دوربینی دستشان گرفتند و برای عکسبرداری به جبهه ها رفتند. این کارها این ها را به سمت هنر کشاند؛ و همین طور بقیه ی هنرها.
 بعضی هم از هنرمندان دوره ی قبل از انقلاب بودند که این ها به انقلاب پاسخ دادند، خیلی هم متاسفانه پاسخی ندادند، رفتند کناری نشستند و هنرشان را در خدمت انقلاب قرار ندادند.
 منبع: بیانات امام خامنه ای در دیدار با جمعی از جوانان 13/11/77